Ik hou van lezen, maar zoals uit de post over #nonfictionnovember duidelijk blijkt, beperkt zich dat vooral tot het lezen van fictie. Toch is de blogpost van vandaag een ode aan non-fictie. Meer bepaald die ene soort waarvan ik geen genoeg kan krijgen: boeken over boeken. Uren kan ik mij in een boek verdiepen dat gaat over boeken. Hoe komt dat? Ik gok omdat de schrijver een even grote boekenworm is als ikzelf en dat daardoor een soort verbondenheid ontstaat. Andere verklaringen zijn natuurlijk ook mogelijk, bv. in die boeken staan vaak ook (veel) fragmenten en eigenlijk ben ik dan toch vooral fictie aan het lezen, maar sssssh…

Afgelopen zomer bestelde ik in een zotte bui twee boeken in dit door mij geliefkoosde thema: Hoe lees ik? van Lidewijde Paris en Olijven moet je leren lezen van Ellen Deckwitz. Al beviel de ene beter dan de ander, ik heb nog geen minuut spijt gehad van deze aankopen want ze leerden mij nieuwe schrijvers kennen en op een andere manier lezen. Olijven moet je leren lezen gaf mij veel goesting om eens een dikke poëziebundel ter hand te nemen en daar fijn in te onderlijnen. (Iets wat ik normaal echt niet doe, maar Deckwitz raadt het aan.) Ik leerde dat je niet alles moet begrijpen van een gedicht om het te appreciëren en kreeg vooral heel veel fijne leestips mee. Bedankt, Ellen!

Hoe lees ik? was een fijne opfrissing van mijn kennis uit het middelbaar. Een beetje jammer, maar herhaling kan nooit kwaad. Sinds dit boek durf ik af en toe eens iets in mijn eigen boeken aan te duiden en sta ik iets langer stil bij de tekst. Wat zou de auteur er voor mij in verstopt hebben? Af en toe vind ik nu kleine cadeautjes van de schrijver die mij vroeger misschien zouden ontgaan zijn. Ik kan het niet zo exhaustief een tekst analyseren als Lidewijde Paris, want dat zou mijn leesplezier bederven. Maar hé, iedereen leest op zijn eigen manier.

Het laatste boek over boeken in mijn kast is Steinz – Gids voor wereldliteratuur door Jet en Pieter Steinz. Een boek dat ik mezelf cadeau heb gedaan na maanden hard zwoegen aan een bachelorpaper. Nog steeds geen spijt van. Het boek is anders dan de twee voorgaande, omdat het meer een naslagwerk is. Ik vergelijk het altijd met een draagbare Goodreads. Niet om een keer uit te lezen, maar wel vaak in te bladeren. Wanneer je bijvoorbeeld je favoriete boek opzoekt, kan je naar de boekenwinkel gaan met een lijst vol nieuwe favorieten. Of je kan op een grijze zaterdagnamiddag een beetje quizzen met je lief. De mogelijkheden zijn (bijna) eindeloos.

Hopelijk zijn dit weer enkele leuke leestips voor jezelf of potentiële cadeautjes voor boekenliefhebbers bij jou in de buurt. Meer tips zijn altijd welkom! 😉

Info boeken:

• Olijven moet je leren lezen – Ellen Deckwitz, Uitgeverij Atlas Contact, 160 pagina’s
  (*****/*****)
• Hoe lees ik? – Lidewijde Paris, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 288 pagina’s (****/*****)
• Steinz Gids voor de wereldliteratuur – Jet en Pieter Steinz, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 560 pagina’s
  (*****/*****)