“In Pakistan leefden ze als vluchtelingen. Maar dat is geen leven. Ook vluchtelingen zijn mensen, ze ademen, ze willen vrij zijn, genieten van het leven dat hen gegeven is.”

In Het begin van mijn leven was toen ik nog niet bestond leert de lezer de levensverhalen van Fatima en Helen kennen, opgetekend door Janne Janssens en Michèle Stappaerts.

Ondanks de vele ontberingen en moeilijke situaties die Fatima en Helen doorstaan, is het een zeer vlot en leesbaar boek. Door de sobere en poëtische schrijfstijl die Janne en Michèle hanteren worden de moeilijke passages nooit overweldigend en krijg je niet het gevoel dat je misery porn aan het lezen bent. Het boek draagt een boodschap uit van hoop zonder daarbij de verschrikkingen uit de weg te gaan.

Dat de verhalen op zo een laagdrempelige manier worden verteld, maakt het boek toegankelijk voor een groot publiek. Ik hoop dat het nog veel lezers – jong en oud – mag vinden, want dit boek onderstreept nogmaals dat vluchtelingen hun thuis niet zomaar verlaten. 

“Alle mensen die ik op mijn vlucht ontmoet heb, alle vrienden die me hebben geholpen, zitten in mijn hart. Ik weet niet waar ze nu zijn, of ze nog leven, maar ik zal hen nooit vergeten.”

Bedankt Epo Uitgeverij voor het recensie-exemplaar.