“Elly November. Dat was haar voor- en achternaam. Ze staat in mijn herinneringen gegrift als een jaarring in een boomstam. Toch is er veel van haar wat ik vergeten ben.”

November en ik van Delfien Vanden Heede is een atypische liefdesroman met een realistische kijk op de liefde. Het is een roman over hoe we iemand graag kunnen zien en die persoon tegelijkertijd niet kunnen zien voor wie ze werkelijk zijn, verblind door onze eigen behoeften.

“Elly besloot wat wij hadden geen naam te geven en zo bleef ook de leegte die ik voelde naamloos. Je kunt niet verliezen wat je nooit had.”

De relatie tussen Esther en Elly is kort maar krachtig, 1 jaar. De twee hoofdpersonages zitten vol gebreken en hebben allebei een beetje last van navelstaarderij. Ze houden geen rekening met elkaar. En toch, koester je sympathie en moedig je ze zelfs aan om hun gedoemde liefde dan toch een kans te geven.

“De nieuwsberichten lijken elke dag een recyclage van steeds terugkerende feiten, alsof de hele wereldbevolking dezelfde dag voortdurend herbeleefd.”

In het midden van een pandemie ontdekt de 30-jarige Esther dat haar jeugdliefde Elly November vermist is. Ze heeft niet veel meer te doen dan herinneringen op te halen aan de relatie die 10 jaar geleden tot stand kwam. Wat liep er mis? En als Elly plots voor haar deur zou staan, is ze er deze keer dan wel klaar voor?

Mysterie, mooie zinnen, een liefdesverhaal en een inkijk in de psyche van de mens: wat een rijke debuutroman.

Bedankt Uitgeverij Pelckmans voor het recensie-exemplaar.