Vanwege een ingeplande Harry Potter-marathon en mijn onvermogen om vooruit te plannen, verschijnt deze blogpost over de gelezen boeken in oktober nu pas. Ik las vijf boeken waarvan eentje me deed lachen en een andere me liet wenen. Ook zo nieuwsgierig welk boek wat deed?

Mathilda – Roald Dahl (*****)

In oktober werd de dertigste verjaardag van het boek Mathilda gevierd, niet van Mathilda zelf… uiteraard. Toen ik die dag in de boekenwinkel stond en besefte dat ik -door mijn vrienden uitgeroepen tot de grootste boekenworm die ze kennen – nog nooit Mathila had gelezen, kleurden mijn wangen lichtjes rood. Dus ik kocht het boek, nam het mee naar huis en las het uit (en moest heel veel lachen, ziezo dat eerste raadsel is al opgelost). Zo jammer dat ik kleine Mathilda niet heb leren kennen als kind, maar ook zo leuk om een klassieker uit de kinderliteratuur pas als volwassene te lezen.

Met de feestdagen in het vooruitzicht is hier alvast een cadeautip voor elke boekenliefhebber, groot of klein.

Mathilda|Roald Dahl| vertaald door Huberte Vriesendorp| Uitgeverij De Fontein

Lampje – Annet Schaap (*****)

Twee dagen later besloot ik ook Lampje mee naar huis te nemen, een van de beste beslissingen van dit jaar. Hoewel Annet Schaap door het grote publiek vooral bekend is als illustratrice, ontpopt ze zich met Lampje tot een veelvuldig bekroonde kinderboekenschrijfster.

Lampje, de dochter van een vuurtorenwachter, wordt gescheiden van haar vader wanneer een schip op de klippen vaart tijdens een storm. Een spookachtig en nogal onwelriekend groot huis wordt Lampjes nieuwe onderkomen totdat zij en haar vader de schulden kunnen terugbetalen. Ze maakt er ietwat onverwachte vrienden en helaas ook enkele vijanden. Het is het begin van een groot avontuur.

Lampje is zo een boek dat je in een keer wilt uitlezen, maar waarvan je tegelijk niet wilt dat het eindigt. Elk personage verovert een plaatsje in je … wel dat is eigenlijk niet helemaal waar … de juf, mevrouw Rozenhout en de Admiraal wil je met veel binnensmonds gevloek toch wel zo snel mogelijk zien verdwijnen… Maar alle andere personages zijn geweldig. Ik raad het boek dan ook aan iedereen aan, lees het, nu! En huil dan net zoals ik tranen met tuiten vanaf pagina 301, graag gedaan.

Lampje| Annet Schaap|Querido

Het achtste leven (voor Brilka) – Nino Haratischwili (****)

20 oktober begon de Autumn Readathon en ik knalde in een weekend eindelijk door Het achtste leven, een omvangrijk familieverhaal waarin je de Georgische geschiedenis en het land beter leert kennen. Een tip voor wie zich aan deze gigant (maar liefst 1275 pagina’s) waagt: lees grote brokken van het verhaal. Het was altijd een plezier om het boek te lezen wanneer ik eindelijk de moed bijeengeraapt had om het van mijn nachtkastje te pakken. Als je grote stukken leest, wil je ook blijven doorlezen. Al moet er ook gezegd worden dat er een hoop zware onderwerpen aan bod komen en dat niemand geluk lijkt te vinden in deze familie. Wees dus voorbereid om heel vaak ‘oh, duts toch’ te zeggen wanneer je aan het lezen bent. (Houd zeker ook een bekertje chocomelk in de buurt.)

Het achtste leven (voor Brilka)|Nino Haratischwili| vertaald door Elly Schippers & Jantsje Post| Uitgeverij Atlas Contact

Waarom Chopin de regen niet wilde horen & andere vragen uit de filosofie van de muziek – Marlies De Munck (*****)

Over dit kleine boek kan ik kort maar krachtig zijn: het is een perfect boek om op een snelle en eenvoudige manier kennis te maken met de basis van de muziekfilosofie. Een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in dit onderwerp. Op de laatste pagina geeft de docente muziekfilosofie ook nog enkele leessuggesties, altijd handig.

Waarom Chopin de regen niet wilde horen|Marlies De Munck| Uitgeverij Letterwerk

In een roes op de Nijl – Nagieb Mahfoez (**)

Een vriendin schrijft een thesis over de verschillende vertalingen van In een roes op de Nijl. Ze wilde dat een onbevooroordeelde lezer ook eens deze Nederlandse vertaling van de Nobelprijswinnaar las, en zo leerde ik weer een nieuwe auteur kennen. Helaas was het niet helemaal mijn ding. Ik bracht het grootste deel van de roman in verwarring door, een beetje zoals de gedrogeerde hoofdpersonages. Het verouderde taalgebruik hielp ook niet echt mee om in het verhaal te komen. Omdat deze roman niet helemaal in dezelfde lijn ligt als zijn overige romans, wil ik misschien toch  zijn befaamde ‘Trilogie‘ of zijn historische romans over de farao’s eens ter hand nemen.

In een roes op de Nijl|Nagieb Mahfoez| vertaald door Richard van Leeuwen| Uitgeverij De Geus